Күзләреммне йомуга,
Син исемә төшәсең.
Төнен йокыга талуга,
Төшләремә керәсең.

Нәрсә булды икән миңа,
Үзем дә аңлый алмыйм,
Әллә йөрәк шаяртамы?
Бәлкем гашыйк булганмын.

Озак уйлана торгач ,
Фикерләрем чуалды.
Ә күңелемдә минем ,
Мәһәббәт уты янды!

Яндыда ул күңелемдә,
Кара төндә ай кебек.
Йөрәгемә синең исемең,
Мәңгегә кергән кебек!