Бар иде минем дустым,
Бредән-бер иң якыным.
Безне аерды язмыш,
Аннан юк тыр ул узмыш.

Мин аны сөя идем,
Зарыгып көтә идем.
Очрашабызмы дисә
Карышмый идем хич тә.

Аның күзләре энжедәй
Ялтырый кар бөртегедәй.
Үзе матур, сөйкемле
Эх булмады шул минеке.

Дуслыкка куйды ноктаны,
Кем мәҗбүр иткән аны?
Бу соруга жавапны,
Ул әйтеп бирә алмады.