ИХ
Илнар Хазиев
18 октябрь, 2013 ел

Язгы моңсулык...

Яз кояшы җирне яктыртса да,
Күңелемне минем җылытмый.
Күңел бит ул барын саклый белә,
Эчке кичерешне онытмый.

Түбәләрдән көмеш тамчы тама,
Елга буйлап ага йөгерек су.
Ә мин кабат каләм алам кулга,
Әллә ничек шунда, ямансу.

Кошлар кайта туган якларына,
Сагынышып урман-кырларын.
Минем гүя колак томауланган,
Ишетмимен дәртле җырларын.

Төзәтегез язлар яраларны,
Матурлыкка бераз шаккатыйм.
Күңелдәге булган авырлыкны
Тартып алып, кайда бушатыйм?

Ташуларга сөйлим серләремне,
Бозлар белән алар агар да.
Борма-борма, кыек юллар аша,
Сыешырлар микән ярларга?

Алда әле шатлык минутлары,
Сана сәгать вакыт исәбен.
Күпер салып язгы ташкыннарга,
Салмак кына атлап киләмен!
Яз һәм Хезмәт бәйрәме
Уникаль идентификатор: 1710132000
4
0
Фикерләр (0)
Subscribe
Фикер алышуга аңлатма өстәр өчен, шәхси биткә керегез