Ямьле яз сагындыра...

Ямьле язлар искә төшә,
Кышкы салкын көннәрдә.
Аяк басасы иде бер,
Гөлләр үскән җирләргә.

Өзелеп сөям яз айларын,
Ташулар агышларын.
Сулар буйлап кораб кеби,
Боз йөзеп барышларын.

Урманнарга чыксаң язын,
Үсә умырзаялар.
"Ефәк күлмәклерен сала",
Тау битләре, кыялар.

Чит җирләрдән туган якка,
Кошлар кайтып төшәләр.
Җир өстенә калкып чыга,
Кышын аткан шешәләр!

Язлар миңа моң бирәләр,
Яшәртәләр күңелне.
Умырзаядай бизиләр,
Язган һәр бер шигырьне.

Мин гашыйкмын иҗатыма,
Мин гашыйкмын язларга,
Яз сәламен алып кайткан
Җырчы сандугачларга.

Язгы аяз күк йөзендә,
Кошлар канат җилпиләр.
Шомырт чәчәге исләре,
Күңелгә ямь өстиләр!