Яңа көн

Кояш нуры уйнап күктә,
Яңа көнне каршы ала.
Таң атканда нурлар китә,
Йөрәккә көчен биреп кала.

Табигатьнең яшел төсендә,
Чәчәкләр дә йокыдан уяна.
Күкне яңа нурлар бизи,
Һәрнәрсәгә тормыш көче керә.

Күктә кошлар очып китә,
Таңның сафлыгын тарата.
Йолдызлар да үз урыннарын таба,
Һәрнәрсә яңадан башлана.