Сүндермик җаным хисләрне,
Онытыйк әйдә авыр сүзләрне.
Яши алмыйм синнән башка,
Игътибар бирмә бу ялгышка.

Гомер юлы сикәлтәле була,
Булла анда төрле ялгышлар.
Бер-береңә ачу саклап кына,
Яшәп булмавын җаным кем анлар?...

Кирәкмәсә минем хисләр сиңа,
Көтмим җавап шушы хатыма.
Сүзсез калып, матурым дәшмичә,
Араны булыр бетерү минемчә.

Бар гомерем синен кулыңда,
Юкка чыгарасың тормыш юлында.
Нокта куйсаң инде арага,
Ит син гафу?-китәм далага.

Туйдым инде бу гомердән,
Әйтә алмыйм күңел әрнүдән.
Сизмим рәхәт тормышта яшәүне,
Чөнки авыр рәхәт диюве.

Гашыйк булдым җилдәй сабыйга,
Хәзер чумдым авыр кайгыга.
Тик йөрәгем тели тынычлык,
Бәхетеңә каршы ләгә авырлык.

Бәлки дөнья дәрес бирә дер,
Инде әллә упкынга төртә дер.
Бу кадәрле газапларны кичеп,
Китәр идем гомремне кисеп.