Кешенең авыр гомере ләкин ул бит түземле.
Авыр алга барганнары,сирәк еглып калганнары.
Кайчак кеше үкенә туганына дөньяга,
Ә аннары ул уйлана,эзли юлны качарга.
Ул бит талпына очарга,хаваларны кочарга,
Дөньняны теләгәнчә, әйләндерергә хаман да.
Кеше югалта мәхәббәтен,сөйгән ярын бердән-берен.
Туган халкын,ватанын,иң кадерлесен тагын.
Ышаныч бу кешегә булмас беркайчан гомергә.
Аны санарлар калдыкка,бер кирәкмәс халыкка.
Ул кеше бит нишләсен,ничек ул гомер итсен?
Аны чакыра улем, житми шул чакта түзем.
Мәҗбүр була өзәргә, гомеркәен кисәргә,
Түзә алмый кимсетугә, гел эткәләп төртүгә.
Ул үзенең гомрен өзә……