Әнием...

Әнием-минем күз нурым,
Мин сине бик сагындым.
Сагынудан йөрәк тибешем
Әллә ничек үзгәрде минем.
Көннәремне ничек үткәрим
Синсез, кадерле әнием.
Төннәрен дә уйлап ятам
Һәрчак сине сагынам.
Урының җәннәттә булсын,
Күңелең тыныч торсын.
Әти белән икәү без
Сине истә тотабыз.
Апа, абыемнар белән
Бергә булырбыз сүз бирәм.
Кемнәрдер каршы булса да,
Җиңербез туганнар белән!