Гомер юлдашым

Ярым минем — тормыш яме,
Гөлгә тиңли аны җаным.
Сабырлыгы — зур бер хәзинә,
Йөрәгемнең якты таңым.

Аның белән һәрбер көне
Бәхет белән тулып тора.
Бергә атлап, киләчәккә
Безнең юллар гөрләп тора.

Аның күзләре — серле диңгез,
Назлы җиле — җанга дәва.
Тормышымда иң зур бүләк —
Син минем өчен гел терәк.