Сине сөю

Төнге тынлык, безнең ятак,
Күзләреңдә балкый назлы ялкын.
Кулларың белән мине кочаклап,
Тәнемдә җылы, күңелем — ялкын.

Серле сүзләр, назлы убү,
Синең белән сөю — иң зур сәяхәт.
Төнге күктә йолдызлар җемелди,
Безнең мәхәббәт — йөрәкләрдә ут.

Синең тавыш, тынлыкта яңгырый,
Минем йөрәк доп-доп тибудэ
Синең хисләрең — ашкынып агуда,
Минем жаным сине союдэ.

Кулларыбыз бергә, наз белән кушылган,
Табигать безгә сөюне бүләк иткән.
Бу төн — мәхәббәтнең җылы кочагы,
Сине сөю — искиткеч хатирә.