Әнием

Әнием, җаным, күңелем җылысы,
Син бит тормышымның кояшы.
Сүзләреңдә һәрчак яктылык,
Йөрәгеңдә илаһи сафлык.

Төннәр буе безне сакладың,
Күз яшьләрең тыймый еладың.
Бәхет теләп, нурлы юлларда,
Тормыш бирдең яктылыкларга.

Кулларыңның җылы кагыла,
Күңелемә шатлык агыла.
Дөнья авыр, синнән көч алам,
Әнием, мин сине яратам.

Яныңда һәрвакыт булырмын,
Мең рәхмәт сиңа дип җырлармын.
Тормыш юлым ачык, якты шул,
Чөнки әнием бар – олы юл!