Кышның ак сере

Карлар ява, күкләр акка төренә,
Җир өстенә ап-ак юрган җәелә.
Салкын җилләр, аклык белән уралган,
Дөнья тына, гүя сергә чорналган.

Кар өстендә эзләр сузылып,
Үткәннәрне хәтерли һәрбер урам.
Һәр күбәләктәй ак кар кая ятса,
Җылы эзләп күңел уйга талса.

Кышның серле матурлыгы җанны куя,
Тынычлыкка әйди аклык — яңа юлга.
Карлар ява, яңа таңнар туадыр,
Һәр кар бөртеге үзенең серен сөйлидер.