Ирек таңын көтеп

Золым таҗын кигән хаким,
Кара күзе — боздай салкын.
Сүзләрендә мәкер, ялган,
Язмышларны итә корбан.

Җилләр искән, еллар узган,
Кан коелган, өмет сызган.
Тик йөрәкләр һаман тибә,
Ирек көтеп, уттай яна.

Бер көн килер, таңнар атар,
Хаклык янар, золым качар.
Халык көче күкне яра,
Яктылыкта җиңү бара!

Зинданнарда телсез калып,
Күпме җаннар әрнеп янган.
Тимер капка бикле булса,
Рух иреге сындыралган.

Болыт каплар кояш нурын,
Тик ул һаман янар, балкыр.
Хаклык, ирек таңын көтеп,
Күңелләрдә утлар уяна!