Хәтирәләр

Син киттең, ә мин һаман да
Җылы эзлим күләгәңдә.
Һәр төн саен, уйларымда
Син бар кебек, хыялымда.

Синең тавыш — җилдә калды,
Синең җылың — кулларда.
Йөрәк, нигә түзми һаман?
Үткәннәрдән юк чара…

Вакыт яза үткәннәрне,
Тик бу китап ябылмый.
Йөрәк аны кабат-кабат
Ачып куя, сабырлый…

Көн килер дә, тынар бары,
Йөрәк дәваланыр үзе.
Син үткәндә — мин бар идем,
Ә киләчәктә кем булыр?..