Килде дөньяга кара төн,
Күктә янды утлы көн.
Җирне тетрәтеп, җил-давыл,
Канга батты изге юл.
Әниләрнең күзе яшьле,
Балаларның көләч йөзе.
Ир-егетләр сугышка китә,
Өмет белән кире көтә.
Утлы күмер – йортлар нигезе,
Кайгы-сагыш – һәрбер сүзебез.
Яшьле күзләр, җимерек авыл,
Җилләр илтә моңлы сагыну.
Таң атканда яңгырый тавыш,
Яралы җир, әрнү, сагыш.
Җиңү килер, тик югалту
Йөрәкләрдә мәңге калыр.
4
0
23
Фикерләр (0)
Subscribe
Фикер алышуга аңлатма өстәр өчен,
шәхси биткә керегез