Төнге тавыш

Бервакыт, йоклап ятканда,
Ишеттем тавышларны.
Имеш, кемдер ерак түгел
Тактага шакылдады.

“Ярар, – уйлыйм, – хәзер бетәр”
Тик шакулар туктамый.
Алар аркасында инде
Уянам, йоклый алмыйм.

Күз ачкач, карыйм: еракта
Кечкенә бер ут яна.
Берничә мизгелгә сүнә,
Һәм кабына яңадан.

Янына килгәч, карадым
Бу, икән, шалтраткычым!
Төнге уникедә миңа
Тик-Ток җибәрә дустым!