Мунчаны яктым

“Улым, шуның кадәр озак
Нинди җирләргә бардың?
Аңлыйсыңмы, ике сәгать
Өебездә булмадың!

Безгә бит булышу кирәк,
Тиздән килә кунаклар!
Син, безне ташлап, йөрисең
Бистәнең урамнардан!”

“Әни, син артык зарланма,
Мин мунчабызны яктым.
Мичкә синең хисапларны
Бер атна өчен салдым!”