Гөфәр фикере

“Гөфәр, хуплыйсыңмы мәхәббәтне?”
“Юк” – “Ә нишләп?” – “Хәзер аңлатам.
Күп ир кеше шаша, начарлана,
Кайчан хатын кызны ярата.

Һәрбересе шундый була, әйтмим,
Кайбересе, дисәк төгәлрәк.
Кем үз хатынына бөтен авыр
Эшләнелгән акча җибәрә.

Кем анарга йөзләп-меңләп чәчәк,
Алтын балдак һәркөр китерә.
Аның өчен туган-кардәш белән
Мөнәсәбәтләрне бетерә.

Кем хатынга, тезләренә авып,
Әсирлектә кебек, буйсына.
Үз хәленә карамастан, эшли
Нәрсә хатын аңа боера”