Синең белән

Кояш булып кабындык без,
Май аеның, салкын кичендә.
Безнең нурлар балкып торды,
Хәрбер көннең айлы төнендә.

Айлы төннәр күп булдылар,
Без балкыдык шул төндә.
Уйламадым ахыргысы дип.
Балку уты сүнде бер төндә.

Әйе шулай була икән,
Бер дигәндә бетте барсыда,
Ә мин ахмак, ышанганмын шуңа,
Алга таба өмет коралап.

Өметләрем калды кара тынлыкта,
Чәлпәрәмә килде бар хыял.
Шул мәлләрдә яшәү яме,
Сүнеп барды, адым, адымнан.

Үз-үземне кулга алып,
Атладым мин алга, яктыга.
Алга таба яктылыкка дип,
Үттем янә кара тынлыктан.

Синең белән бергә булган,
Һәр мизгелне тотам исемдә,
Шул мәлләрне искә алып,
Яшим әле менә хаман да.