Хисләр дулкыннары

Төннең тынлыгында тәннәр берлешә,
Куллар кочаклауда, хисләр ялкынлаша.
Шунда ук безнең тәннәр берлешә,
Синең белән бу төндә бәхет очраша.

Хатирәләр безне кочаклый шушы тынлыкта,
Тәннәребез кушылып, мәхәббәт уяна.
Синең кулларыңда мин югалам,
Убулар, назлар — барысы да минем өчен.

Төн озын, без бергә, вакыт туктаган,
Сөюебез бу төндә мәңгегә сакланыр.
Синең дулкыннарыңда мин йөзәм,
Һәр мизгелдә мәхәббәтебез көчәя.

Күзләреңдәге утта мин гәрчә янам,
Синең белән бу төн — мәхәббәтемнең сагышы.
Безнең дөнья, безнең хисләр — серле хыялы,
Тәннәр берләшкәндә, сөю яңадан уяна.